سپیده دم

دیروز 16 آذر روز دانشجو بود. و من چه قدر دلتنگ روزهای دانشجوی قبلی بودم. اون سه روز دانشجویی که حس واقعی دانشجو بودن را داشت؛ نه الان که از دانشگاه فقط کلاس های مجازی و درس های سنگین و تکالیف حجیم نصیب ما شده.

چون قصه ی آن صخره که از صحبت دریا

جز سیلی امواج نبرده است نصیبی

واقعا کی فکرش را می کرد که اینجوری بشه؟ اون روزی که از دوستام خداحافظی می کردم، فکر می کردم نهایتا بعد از تعطیلات نوروز دوباره هم دیگه را می بینیم. چه قدر خوب که همشون را در اغوش کشیدم، چه قدر خوب که ساعت نه صبح برای نسیم تولد گرفتیم، چه قدر خوب که از بقیه زودتر نرفتم؛ چون الان حسرت همین چیزهای کوچیک را می خوردم....

+دیشب برای کنکور ارشد ثبت نام کردم :)