سپیده دم

چند روز پیش برف بارید و من و دوستان کلاس خط تصمیم گرفتیم عصر بریم مزرعه دانش و از برف لذت ببریم. چهارتا تا ماشین بودیم؛ الهام و حکیمه و من و ریحانه، استاد و مادرش، آقای نوری و مائده، ساینا و یکی از دوستانش.
آن موقع که ما رفتیم دیگر نمی‌بارید و برف‌ها هم آب شده بودند. هوا سرد بود و زمین کمی لغزنده. با همه‌ی این‌ها ساینا با بیش از ۷۰ سال سن پیشرو گروه بود و حتی من هم از او محطاتانه تر قدم بر می‌داشتم...

من همیشه فکر می‌کردم که اگر هم ۸۰ سال عمر کنم، ۸۰ سال زندگی نکرده‌ام؛ چون اوایل که کودک هستم و اواخر هم کیفیت زندگی آن‌قدر پایین که نمی‌توان آن را زندگی حساب کرد.
ولی با دیدن ساینا به فکر فرو رفتم. ساینا را یک بار دیگر هم دیده بودم و از استاد هم درباره او و سبک زندگیش بسیار شنیده بودم. فکر کردم که می‌توانم کیفیت زندگیم را بهبود ببخشم و بیشتر زندگی کنم.
بسیاری از اطرافیان من از ۴۰ و یا ۵۰ سالگی درگیر مشکلات جسمی می‌شوند. ولی خب با سبک زندگی مناسب مانند تغدیه سالم و ورزش می‌توان از بسیاری از این مشکلات جلوگیری کرد و یا آن را به تعویق انداخت. مقداری ورزش منظم هفتگی ارزش آن را دارد که در دوران میانسالی و پیری جسم سالم‌تر و زندگی با کیفیت تری را داشته باشم. درواقع این ورزش کیفیت کل زندگیم را بهبود می‌بخشد و ارزشش را دارد.
یا این که هیچ وقت به خودم نگویم کافی و یا دیر است. ساینا با این که مترجم سارمان ملل بوده و با چند زبان مختلف آشنایی دارد، الان دارد زبان کره‌ای یاد می‌گیرد.

+این‌ها درس‌های مهمی هستند که می‌تواند بر سبک زندگی من تاثیر مهمی بگذارد؛ مانند صحبت‌های استاد زهرا رحیمی که چندسال پیش درباره پوشش و ظاهر در دانشگاه شنیدم و همیشه آویزه گوشم است.